'O tiempo mio
io m''o so' guduto.
Io stevo 'e casa
dint''o palazzo all'angulo
da via 'nfronte 'o mare.
Giravo 'o munno
e quanno riturnavo
tenevo a nnante 'o paraviso 'e chistu mare
ca m'avite miso a rete 'e spalle
prucurannemo n'attimo 'e brunchite.
'O mmarmo ca nun supporta 'o mare
me fà venì 'o prurito
cu 'a salina
ca se 'nfizza, se ntrufula, s'accasa
sotto a sta sciassa ch'è rimasta a stessa
'a quanno m'hanno fatto 'o monumento.
Quann'ero vivo m''a cagnavo spisso,
pe cumparè o pe stà cchiù frisco,
mentre sunavo.
Ve cumpiatisco
ma stu penziero
ca pe me ata avuto
'e fa 'a villa nova
chi 'o sà
quanno 'a fernesceno
ca stanno a rompe ll'ove
senza fà po' cchiù niente.
Io sto perdenno 'o suonno e 'a fantasia!
Na nota ch'è na nota nun se sente
attuorno è nu burdello sulamente
rummore, maletiempo e fetenzia
jastemme 'e ggente ca nun crere a Ddio
'e chillo ca se fanno 'e fatte ll'oro.
Nu juorno 'e chisto faccio 'a fessaria
me piglio 'o busto e torno a casa mia.
Gioacchino Ruocco
Ostia Lido 31.10.2016
Nessun commento:
Posta un commento